Ligt de placenta niet over de opening heen, maar tussen de 0 en 2 centimeter van de uitgang af? Dan spreken we van een placenta praevia marginalis. Benieuwd wanneer een gynaecoloog een vaginale bevalling adviseert en wanneer een keizersnede? Lees dan het tweede artikel over placenta praevia marginalis. Wil je weten hoe een vaginale bevalling of keizersnede met een placenta praevia marginalis verloopt? Lees dan snel verder.
Wanneer kiezen?
Doordat de baarmoeder groeit, neemt zij als het ware de placenta mee omhoog. Gemiddeld groeit de placenta nog enkele millimeters omhoog in het laatste trimester van de zwangerschap. Het kan dus zijn dat bij 30 weken zwangerschap de placenta op 0,9 cm ligt en bij 38 weken op 1,1 cm. Wat een verschil maakt in het advies om wel of niet vaginaal te bevallen. De gynaecoloog maakt tussen week 36 en 38 een echo om de definitieve afstand te bepalen. Op basis hiervan maakt de moeder een keuze tussen vaginaal bevallen of een geplande keizersnede. Eventueel met hulp van de gynaecoloog.
Ligt de placenta tijdens de 32-wekenecho tussen 0 en 1 centimeter van de opening af? Dan zien de laatste weken er als volgt uit:
Vervolgstappen placenta praevia marginalis bij geen bloedverlies.
Thuis of in het ziekenhuis bevallen?
Valt de keuze op een vaginale bevalling? Dan is bij een placenta praevia marginalis het advies om ‘klinisch’ en dus in het ziekenhuis te bevallen. Een klinische verloskundige of arts begeleidt een ziekenhuisbevalling. Hij of zij houdt nauw contact met de gynaecoloog. De gynaecoloog is op de achtergrond aanwezig en komt alleen als het nodig is. Bijvoorbeeld wanneer er sprake is van veel bloedverlies.
Vaginale bevalling
Voorafgaand aan de bevalling laat de moeder bloedprikken. Hiermee wordt het type bloedgroep en antistoffen bepaald. Als er dan tijdens de bevalling extra bloed nodig is, kan er snel gehandeld worden. Ook staat er een waakinfuus klaar. Indien nodig kan er bij de moeder vocht, extra bloed en oxytocine worden toegediend.
Een bevalling met een placenta praevia marginalis verloopt hetzelfde als een normale vaginale bevalling. Het is mogelijk om gebruik te maken van een ‘pijnpompje’. Maar bijvoorbeeld ook van een ruggenprik.
Tijdens de vaginale bevalling wil de klinisch verloskundige of gynaecoloog de hoeveelheid bloedverlies controleren. Dit doet hij of zij door het bloed te wegen. Op basis hiervan bepaalt de arts de eventuele toe te dienen oxytocine. Oxytocine zorgt ervoor dat de baarmoeder samentrekt en daarmee bloedvaten dichtknijpt. Wanneer het bloedverlies te snel oploopt, kiest de gynaecoloog mogelijk voor een ongeplande keizersnede. Wil jij je voorbereiden op een vaginale bevalling in combinatie met een ongeplande keizersnede? In de online leeromgeving bereiden professionals uit de geboortezorg je voor op een ongeplande keizersnede. Je vindt er een beknopte cursus, advies voor jouw bevalplan en nog veel meer. Op naar een positieve bevalervaring!
Keizersnede
Een geplande keizersnede bij een placenta praevia marginalis vindt plaats vanaf 37 weken. Er wordt niet langer gewacht, omdat de kans op (ernstig) bloedverlies groter is naarmate de zwangerschap vordert. Voorafgaand aan de operatie laat de moeder bloedprikken. Hiermee wordt het type bloedgroep en antistoffen bepaald.
De operatie verloopt hetzelfde als een normale keizersnede. Een gentle sectio is mogelijk. En ook een ruggenprik is gewoon mogelijk. Voorafgaand aan de operatie overlegt de gynaecoloog met de anesthesist en kinderarts. Omdat er een verhoogd risico is op bloedverlies bij de moeder en bloedarmoede bij de baby. Tijdens de operatie wil de arts de hoeveelheid bloedverlies in de gaten houden. Dit doet hij of zij door het bloed te wegen. Ook in dit geval weer voor de hoeveelheid toe te dienen oxytocine. In enkele gevallen is oxytocine niet voldoende en bepalen de anesthesist en gynaecoloog een vervolgplan.
Eerst placenta dan baby
De snee in de baarmoeder vindt op dezelfde plek plaats, als bij elke andere keizersnede. Ook als de placenta zich daar bevindt. De gynaecoloog weet dan aan de hand van de laatste echo of het grootste deel van de placenta zich boven of onder de snede bevindt. De gynaecoloog probeert om de placenta heen te gaan. In uitzonderlijke gevallen moet de gynaecoloog eerst door de placenta heen om bij de baby te komen. Dit komt niet vaak voor. Bij een ‘normale keizersnede’ of vaginale bevalling wordt eerst de baby geboren en daarna de placenta.
Fluxus postpartum
Vaginaal bevallen of een keizersnede, 0,1 cm van de uitgang of 2 centimeter: elke moeder met een placenta praevia marginalis heeft een verhoogde kans op bloedverlies. Dit kan leiden tot ‘fluxus postpartum’. Verliest de moeder meer dan een liter bloed? Dan spreken we van overmatig bloedverlies en dus van fluxus postpartum of haemorrhagia postpartum.
Fluxus postpartum uit zich voornamelijk op korte termijn. In vermoeidheid en duizeligheid. Dit komt door het lage aantal rode bloedlichaampjes in het bloed. Indien nodig schrijft de arts staaltabletten voor bloedarmoede voor. Ook ervaren sommige vrouwen pijnklachten. Door de placenta praevia marginalis kan de baarmoeder aan de binnenkant beschadigd zijn. Dit moet genezen.
Bronnen
