Weeën voor de geplande datum

“Onze dochter Evi lag vanaf week 22 in stuit en al ingedaald”, begint Ilse haar verhaal. “Met 35 weken kreeg ik een bloeding en werden we overgedragen aan het ziekenhuis. Daar volgden korte afspraken met de hamvraag: doen we wel of geen draaipoging?” Samen met de gynaecoloog kiezen Ilse en haar man uiteindelijk voor een keizersnede. “In week 37 kregen we een folder mee van de gynaecoloog. Over wat de operatie inhield. Twee weken later zouden we met ons koffertje op de stoep staan.”

“Het was net alsof we een afspraak hadden gemaakt voor de tandarts”, zegt Ilse verbaast. “Bij thuiskomst pakten we onze ziekenhuiskoffer in. Maar wat moesten we meenemen? In welke maat? En hoe zou mijn herstel er eigenlijk uitzien? Ik baalde dat er zo weinig informatie beschikbaar was.” Tijd om hier lang bij stil te staan hadden Ilse en Brian niet. Uiteindelijk begon de bevalling al op 3 januari. “Ik verloor ’s avonds bloed en we belden het ziekenhuis. Met een koffer vol kleding voor mij en onze dochter gingen we die kant op. Daar volgde een inwendige echo en CTG-scan. Ik had 1 cm ontsluiting en er waren duidelijk weeën te zien, maar ik voelde niks en was er rustig onder. Mijn man daarentegen was zo gespannen dat hij koffie over de muur gooide. Stond ik daar met mijn dikke buik ’s avonds laat de wand te boenen”, vertelt Ilse lachend. Om 22.15 uur kreeg Ilse opnieuw een controle. Haar ontsluiting was gevorderd naar 3 cm en de gynaecoloog voelde de billen van de baby. “Mevrouw, we gaan u klaarmaken voor de OK en uw dochter halen”, zeiden ze. Na een snelle douchebeurt en het uitzoeken van de babykleertjes, ging Ilse samen met haar man naar de operatiekamer. “Eindelijk gingen we na 38 weken en 4 dagen onze dochter ontmoeten.” 

Onderbroek

De mensen op de OK waren heel aardig. Ze begonnen met de ruggenprik en die viel mij hartstikke mee. Ze waren vergeten mijn onderbroek uit te doen. Die moest dus daarna nog met veel moeite uit. Na het inbrengen van de katheter konden ze beginnen. Brian zat naast mij en om 00.28 uur was onze prachtige dochter Evi geboren. Ze had drie keer de navelstreng om haar nek en dus even wat hulp nodig. Toen ze begon te huilen mocht Brian naar haar toe en knipte de navelstreng door. Iets wat niet altijd mag en wat we van tevoren gevraagd hadden.” De verpleegster gaf Evi een luier om en legde haar bij Ilse op haar borst. “Tijdens de rest van de operatie heeft Evi bij mij gelegen. Zo magisch. Maar tegelijkertijd heb je ook even zoveel te verwerken.

Of er ook minpunten waren?, Ilse stelt de vraag hardop. “De verpleegster duwde Brian steeds weg. Lief bedoeld, want zij moest natuurlijk onze dochter in de gaten houden. Maar dit kon ook prima van een afstandje, naar mijn idee. We hadden het bijzondere eerste uur dan iets meer met z’n drieën kunnen beleven.”  Met Evi op haar borst en Brian aan haar zijde wordt Ilse naar de uitslaapkamer gereden. “Van tevoren hadden we al besproken om na de keizersnede ‘blokkades’ in mij zij te laten zetten. Ik wilde pijn voorkomen, als de ruggenprik uitgewerkt zou zijn. Daarna gingen we door naar onze kraamsuite. Een enorme kamer met eigen badkamer, bed voor manlief en keukentje. De kleertjes voor Evi lagen om een warme kruik. Nadat ze haar aangekleed hadden, kreeg ik haar meteen terug. Ik stelde voor dat papa haar even vast zou houden. Terwijl een trotse papa daar voor het eerst zat met

zijn dochter, bedacht ik mij dat hij geen schone kleding bij zich had. Waar je allemaal wel niet op zo een moment over nadenkt hé?”, lacht Ilse. “Gelukkig nam familie dit later mee. Een moment waar ik totaal niet meer bij geweest ben met mijn hoofd. Ik had namelijk last van flinke naweeën. Bij elke wee vlogen mijn benen omhoog van de pijn. Toen iedereen kennis had gemaakt mocht Evi voor het eerst drinken. Wat genoot ik daarvan zeg. Zo bijzonder. Daarna vond de verpleegster het tijd om te slapen. Ze legde Evi in haar bedje. Maar Brian en ik waren nog helemaal niet klaar om te slapen. Vragen spookten door ons hoofd als: hoe moet Brian haar verschonen? Of hoe kan ik haar het beste in bed leggen? En wat hadden we eigenlijk dorst en honger. Brian ging op zoek naar de snoep- en frisdrankautomaat, want we hadden niets bij ons.” Om vijf uur ’s ochtends krijgt Ilse een prik voor de heftige naweeën. Na een half uur is zij gelukkig weer helemaal de oude. “Het trotse gevoel kwam bovendrijven, want ik was gewoon moeder geworden van een dochter."

Plassen mét katheter

"’s Ochtends na het ontbijt belde ik de zuster, omdat ik moest plassen”, vervolgt Ilse haar verhaal. “Zij zei dat het onmogelijk was, omdat ik een katheter had. De aandrang bleef en de zuster stelde voor voorzichtig naar de wc te gaan. Op de wc liep het gewoon langs mijn katheter heen. Gelukkig had ik mijn gevoel gevolgd. Daarna werd de katheter er uitgehaald en mocht ik douchen. Met wat hulp van Brian lukte het om mijzelf te wassen. Heerlijk om weer fris te zijn. Gelukkig had ik een veel te grote joggingsbroek en oma-onderbroeken gekocht. Daar paste het kraamverband goed in en voelde ik mij fijn. Het is misschien niet bij iedereen bekend, maar ook na een keizersnede bloed je flink."

De rest van de dag kruipt Ilse in bed en laat zij zich verwennen door de verpleging. “De nacht erop was een rot nacht. Je bent allebei helemaal uitgeput. Evi bleef maar huilen en we wisten niet meer wat we moesten doen. Ook in een ziekenhuis laten ze je zoveel mogelijk zelf doen. Toch belden we de verpleegster. Na drie flesjes van 10 cc bleef Evi maar huilen. Een radeloze verpleegster zei dat het tijd werd dat ik zou gaan slapen en dat ze Evi mee zouden nemen voor wat rust. Toen werd ik boos. De vermoeidheid zal ook niet meegeholpen hebben, maar bovenal wilde ik niet een moeder zijn die haar kindje niet stil kreeg. We gaven haar toch nog een laatste flesje en toen viel ze eindelijk voldaan in slaap. Twee uur later was ik weer wakker. Ik had iets last van de wond, maar het was goed te doen. Na het ontbijt kwam het mooie nieuws dat we naar huis mochten. Het was voor mijn gevoel wel snel, maar ik wilde niets liever dan naar huis. Thuis wachtten een geweldige kraamverzorgster op ons en die maakte van de kraamweek een hele fijne tijd!"